ارزیابی مهاجرت پرتگاه‌های گسلی شکرآب، یکی از سرچشمه‌های لرزه‌زای شهر بیرجند

چکیده سیستم گسلی شکرآب واقع در شمال شهر بیرجند، دارای پرتگاه­های متناوب گسلی هم روند باگسل اصلی می­باشد. با ترسیم مقاطعی عرضی بصورت عمود بر امتداد گسل و بررسی مکانیزمپرتگاه­ها، مشاهده گردید که هر چه ازسمت شمال به سمت جنوب حرکت کنیم گسلش در واحد­های جوانتر رخ می­دهد. در4 مقطع عرضی ترسیم شده بر روی گسل، با حرکت از سمت شمال به جنوب، افزایش شیب در سطوح پرتگاه­هارا شاهد هستیم. این موارد به همراه وجود رشته قنوات جدیدتر در جنوب گسل شکرآب و همچنین حرکات چپگرد و پلکانی در آبراهه­ها و وجود آثار گسلش پنهان در نهشته­های کواترنری که در دشت جنوبی کوه شکرآب واقع شده­اند،بیانگر رشد ومهاجرت عرضی پرتگاه ها گسلی در سیستم شکرآب از سمت شمال به سمت جنوب(از کوهستان به طرف دشت) می­باشد. هم چنین مقاطع بررسی شده (1تا4) حاکی از آن است که فاصله بین پرتگاه­های گسلی شکرآب در شیل و مارن ها کمتر از ماسه سنگ، سنگ­های آهکی و بلورین می باشد. بر طبق محاسبات فواصل بین پرتگاه­ها از روی مقاطع عرضی در این پهنه گسلی، می توان گفت بطور میانگین در فعالیت لرزه ای آتی، پرتگاه­های جدید حدود 27 متر نسبت به پرتگاه ماقبل مهاجرت دارند.